Nagpuputok ang butse. Matagal na. Gaano na nga ba katagal? Isa, dalawa, o tatlong buwan? Hindi eh. Ngayon ang buwan kung kelan mag iisang taon na. Ganun sya katagal na nagpuputok ang butse. Pero wala syang magawa. Matagal na rin yun.
Ang mga ugat na matagal na ring humuhukay, gumagapang sa kailaliman ng kanyang pagkatao. Umuusok ang galit tuwing naaalala. Ang simula na di matapos tapos na pasakit, masidhing paghihirap ng kalooban, gadambuhalang pakiramdam ng kawalan, at dahil walang panahong sya'y nakakalimot, wala ring panahong tumigil ang pag usok ng galit.
"Mga bwesit! Mga walang modo! Arogante! Mga taong mapanlait!"
Pagmumurang sa kanyang kaloob looban lamang naisisiwalat.
Bakit? Bakit sila Kung sino ang mga taong dati'y naging parte ng buhay nya ay sya ring nagparte parte at nagkatay ng paunti unti ng kanyang magandang prinsipyo sa buhay at pakikitungo sa mga tao.
Kumukulo ang dugo! Nagbabaga na syang dumadaloy sa mga ugat! Nag aapoy ang isip! Sasabog ang kimkim na damdamin!
No comments:
Post a Comment